ik ben blind,
blind van gevoel
blind van emoties
maar niet blind van gedachtes
ik kan niet zien wat ik voel,
en ik kan niet voelen wat ik zie
binnenkort ben ik vergaan
vergaan en vergeten
alles wat ik zie is wit
oogverblindend wit
het enige wat ik zie is zwart
mijn netvlies is uit mijn ogen gebrand
het enige wat ik voel is zwart
ik kan niets meer zien
mijn ogen had ik onder mijn kussen gelegd nadat ik deze er uit heb getrokken
eindelijk voelde ik iets
het tintelende door heel mijn lichaam heen, alsof ik mijn brein mee trok
weet iemand nog dat ik besta?
ik heb al zo lang niets meer gegeten
mijn buurman praatte tegen mij vanochtend
vreemd, zo’n isolatie cell
isoleer mij van al deze mensen in mijn cell
gisteren was ik nog alleen, nu is het evendruk in de trein als in mijn cell
moeder zei al dat ik het leven van het feest was, maar ik nam het nooit zo letterlijk
ik kan iedereen horen maar niet zien
of voelen