Alter ego
Eigen blik en makerschap
Vanuit de eerste onderzoeksfase ben ik vertrokken met een experimentele houding/insteek. In plaats van brainstormen over wat voor alter ego ik wilde kiezen ben ik begonnen met een experiment als slechtziend persoon. Om hiermee te beginnen ben ik rond gaan fietsen door Waddinxveen (het dorp waar ik in woon) en tijdens het fietsen willekeurige foto’s te maken zonder eerst een compositie vast te stellen/te kiezen. De feedback die ik hier op heb ontvangen was erg positief en er kwam een aanmerking van docent dat de foto’s in collega vorm voor een duizeligheid zorgen wat ik erg intrigerend vond. Maar om hier op door te gaan vond ik zelf niet interessant.
Na enige tijd te hebben nagedacht over de vervolgstap, belande ik op mijn volgende alter ego experiment. De verloren ziel – een persoon zonder hoop in het leven; iemand die geen gevoelens meer ervaart na het doorleven van een traumatische ervaring. Een leeg omhulsel van zijn of haar oude zelf. In dit experiment probeerde ik om de hopeloosheid en wanhoop over te brengen door middel van inkt en waterverf schilderingen.
Vandaag ontsnapte ik uit mijn hoofd
De dag is aangebroken
De hemel klaart op en ik aanschouw haar in al haar glorie
Prachtige lichtstralen verlichten mijn ogen
Ik kijk naar beneden om mijzelf bevragend te begluren
Het heilige licht heeft mij gebrandmerkt tot in mijn boonmerg
Voor eeuwig aantoonbaar zullen mijn zonden zijn
Vandaag stierf mijn ziel
Vandaag sneed ik mijn huid los van mijn lichaam
Vandaag trok ik schreeuwend elk bloedvat uit mijzelf
Vandaag ontsnapte ik uit mijn hoofd, en uit mijn lichaam
Vandaag ben ik gestorven
Zoals ik eerder heb verteld wordt een verloren ziel gecreëerd vanuit een traumatische ervaring en dus was voor mij de volgende stap om een van deze traumatische ervaring uit te beelden. Ook leek het mij interessant om een lange tijd aan één schilderij te werken in plaats van veel kleine schilderingen te maken. De feedback die ik heb ontvangen was dat het verhaal dat ik wilde vertellen niet goed overkwam door de positie/perspectief van het schilderij dat ik heb aangenomen. Door de negatieve ontvangst en met het gevoel dat ik weinig hier op door kon gaan, heb ik besloten om een andere richting in te gaan.
De alter ego’s van mijn alter ego. Inclusief een aantal van hun gedachtes. “DIS is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van twee of meer verschillende dissociatieve delen van de persoonlijkheid die herhaaldelijk de controle over het gedrag van de persoon overnemen”. In dit experiment werk ik vanuit de gedachte van de alter ego’s van mijn alter ego en de woorden die zij mijn alter ego influisteren.
“Er zijn geen woorden voor jouw walgelijke acties. Je verdient alle slechte gebeurtenissen die gaan komen.”
“mijn hoofd is leeg,
maar ook vol.
vol van gedachtes
maar niet de mijne.
ik word aangestaard door alles en iedereen die ik tegenkom. ik word aangestaard en dood gestoken. ik ben dood, maar ook springlevend.
mijn familie is uitgemoord, ik ben alleen. ze zijn nog te horen in mijn gedachtes – wacht, die zijn niet van mij. ik hoor de familie van iemand anders rond dwalen in mijn hoofd.
twee gezichten, één brein.
één brein, twee gedachtes.
oneindige voorraden aan stemmen echoën in mijn hoofd.”
“de boom gemaakt van dolken beschermt mij zo lang als ik haar niet verlaat.
mijn ogen bloeden rood van het staren naar haar doorborende schoonheid.
de vrucht van deze boom proeft hemels, het houdt mij in leven.
mijn huid is aan het rotten. ik word langzaam een met de grond waar ik al jaren mijn voeten onbewogen op heb staan.”
“de vlezige aderen van mijn uitwendige hart zijn bijna even fragiel als ik.”
